Centrum Terapii

Integracja sensoryczna jest to proces neurologiczny, w którym mózg organizuje docierające do niego informacje płynące z ciała i środowiska, segreguje je, rozpoznaje, interpretuje, łączy ze sobą i wcześniejszymi doświadczeniami odpowiadając na bodziec i sytuację w jakiej się znajdujemy.
Zmysły podstawowe dla integracji sensorycznej (dotyk, równowaga oraz czucie ciała) mają zasadnicze znaczenie w naszym codziennym funkcjonowaniu. Gdy wrażenia zmysłowe są prawidłowo odbierane i przetwarzane to mózg może użyć ich do  planowania ruchu, napięcia mięśniowego, postawy ciała, emocji, uczenia się i wielu innych procesów.
Procesy integracji sensorycznej rozpoczynają się w życiu płodowym i przebiegają najintensywniej przez pierwsze lata życia dziecka. Istnieje jednak wiele czynników zaburzających rozwój dziecka (np. poród przez cc, pobyt w inkubatorze i wiele innych). Mogą one powodować szereg trudności w funkcjonowaniu w życiu codziennym, w przedszkolu, w szkole, oraz trudności w nauce.

Zachowanie dziecka wskazujące na problemy z integracją sensoryczną:


• dziecko jest płaczliwe, ma kłopoty z zaśnięciem,ma trudności z jedzeniem,
• jest niezdarne, ma trudności z ubieraniem się i czynnościami samoobsługowymi,
• często się potyka, przewraca, wpada na przedmioty, ma problem z utrzymaniem równowagi,
• ma trudności w koncentracji uwagi,
• jest nadruchliwe,
• porusza się nieadekwatnie do sytuacji – zbyt wolno lub zbyt szybko,
• nie potrafi dostosować używanej siły do wykonywanej czynności,
• jest impulsywne, nadwrażliwe emocjonalnie, uparte, obrażalskie, często się złości,
• lub wręcz przeciwnie – zbyt słabo reaguje na uśmiech, słowa mamy czy taty, na dotyk, nic go nie cieszy, jest wycofane, poważne,
• przejawia duży lęk przed upadkiem, wysokością, wykonaniem ruchu kiedy musi oderwać nogi od podłoża (np. wejście na schody),
• trudno mu nauczyć się jazdy na rowerze,
• nie lubi kąpieli, czesania włosów, obcinania paznokci,
• zatyka uszy lub reaguje krzykiem na głośniejsze dźwięki,
• nie lubi się przytulać, źle reaguje na dotyk,
• dąży do mocnego przytulania, uścisków, mocnego kontaktu fizycznego,
• nie reaguje na ból,
• nie znosi metek od ubrań, nie lubi nowych ubrań, butów, skarpetek,
• unika kontaktów z rówieśnikami,
• szybko się męczy, nie potrafi dłużej utrzymać pozycji np. siedzącej,
• nie potrafi się bawić,
• ma trudności szkolne – z wycinaniem, rysowaniem szlaczków, czytaniem, pisaniem (odwraca litery, cyfry, nie dokładnie przepisuje z tablicy), rozumieniem tekstu,
• występują u niego zachowania autoagresywne.

Terapia ma na celu usprawnienie motoryki małej, czyli ruchów rąk, dłoni i palców. Ćwiczenia dobierane są indywidualnie do potrzeb, możliwości i wieku dziecka.
Terapia jest przeznaczona dla dzieci, u których występują:

• trudności manualne – z wiązaniem sznurowadeł, zapinaniem guzików, nawlekaniem koralików,
• trudności grafomotoryczne – dziecko rysuje niedokładne szlaczki, nie lubi wycinać, rysować, lepić,
• obniżony poziom graficzny pisma – litery niekształtne, nieprecyzyjne, różnej wielkości, wychodzące poza linie, połączenia pomiędzy literami różnej długości, o różnym nachyleniu liter, odstępy między literami za duże lub za małe, pismo mało czytelne, tempo pisania wolne – trudności z nadążaniem za tempem innych dzieci,
• nieprawidłowe trzymanie narzędzia piszącego – dziecko ściska za mocno, albo trzyma narzędzie za lekko.

Muzyka jest rodzajem sztuki, która wyjątkowo i bezpośrednio wpływa na życie człowieka. Jest dziedziną, której celem jest rozwijanie oraz umożliwianie rozwoju emocjonalnego, fizycznego, psychicznego, a także społecznego. Również zabawa w połączeniu z elementami muzyki, może stać się ważnym i bardzo interesującym punktem w procesie wychowania przedszkolnego.

Muzykoterapia prowadzona w przedszkolu wyróżnia cele:

a) terapeutyczne:

• ćwiczenie koncentracji i dyscypliny
• rozwijanie umiejętności komunikowania się z rówieśnikami i dorosłymi
• praca nad wyrażaniem własnego „ja” poprzez muzykę
• odreagowywanie złych emocji
• kształtowanie umiejętności wyrażania własnych uczuć
• poprawa ogólnego samopoczucia dziecka

b) wychowawcze:

• próba wzbudzenia zainteresowania muzyką
• rozwijanie wyobraźni i kształtowanie kreatywności
• rozwijanie poczucia rytmu i muzykalności
• kojarzenie edukacji z przyjemnymi uczuciami
• poznawanie zasad funkcjonowania w społeczeństwie.

Muzykoterapia, jak każda dziedzina naukowa i terapeutyczna, spełnia określone funkcje. Przede wszystkim, zaliczyć do nich można:

• funkcje adaptacyjne, które dotyczą sytuacji, kiedy trzeba zaakceptować jakiś stan lub sytuację
• funkcję fizjoterapeutyczną, dotyczącą usprawniania i kompensowania utraconych sprawności psychoruchowych i ubytków somatycznych
• funkcję psychoterapeutyczną, polegającą na budowaniu pozytywnego obrazu samego siebie, dzięki czemu doprowadza się do łagodzenia lęków, obaw i niepokojów, a także przygotowuje się do radzenia sobie w
• różnych sytuacjach
• funkcję rozwojową, co jak sama nazwa wskazuje, ma wpływ na ogólny rozwój
• funkcję poznawczo-stymulacyjną, która dostarcza informacji o sobie samym, ale także tych, dotyczących otaczającego świata
• funkcję wychowawczą, która dostarcza pozytywnych wzorców, godnych naśladowania
• funkcję ekspresyjną, zabezpieczającą naturalne potrzeby działania i ruchu
• funkcję emocjonalną, która dostarcza pozytywnych przeżyć emocjonalnych
• funkcję estetyczną, pobudzającą zainteresowania sfer muzycznych
• funkcję rekreacyjno-ludyczną, czyli zaspokajanie potrzeby zabawy, stwarzanie odpowiednich sytuacji dla spędzania wolnego czasu
• funkcję integracyjną, która przygotowuje do życia i pracy w grupie, uczy i ułatwia nawiązywanie kontaktów i rozwija współdziałanie
• funkcję readaptacyjną, która jest przygotowaniem do opuszczenia np. placówki lub przygotowaniem do powrotu „do życia”
• funkcję diagnostyczną, dzięki której można zbadać różne aspekty rozwojowe.

Szczególne miejsce muzyka znajduje także w pedagogice, gdzie pełni funkcję terapeutyczną i dydaktyczną. Coraz częstszym zjawiskiem obserwowanym u dzieci jest ich nerwowe i agresywne zachowanie i zaburzona sfera uczuciowa i emocjonalna. Dzieci często
bywają nadpobudliwe, zbytnio ruchliwe i impulsywne. Przez wykorzystanie zajęć muzykoterapii w profilaktyce u takich dzieci, można odpowiednio ukierunkować ich aktywność, pomóc kontrolować emocje, zachowania i reakcje w różnych sytuacjach. Również u dzieci cichych, nieśmiałych, z obniżoną aktywnością, niesamodzielnych – muzykoterapia sprawia, iż przełamują blokujące je bariery i stają się bardziej otwarte w kontaktach z innymi. Poprzez muzykę można także poprawiać zaburzone funkcje rozwojowe u dziecka. Wiadomo jednak, że wszystkie formy aktywności muzycznej działają na dziecko z deficytami rozwojowymi pozytywnie.

Profilaktyka i terapia poprzez stosowanie różnych form zajęć umuzykalniających umożliwia zmniejszenie napięć psychofizycznych u dzieci, odprężenie, rozładowanie zablokowanej energii. Sprzyja łagodzeniu agresji u dzieci oraz poprawia kondycję wszystkich zmysłów. Przede wszystkim jednak dostarcza radość z prowadzonej aktywności oraz wspólną zabawę.

Prócz działania relaksującego, muzyka pobudza też do aktywności umysł, intelekt, uczucia, a dzieci mające styczność z muzyką stają się wrażliwsze. Terapia przez muzykę wykorzystywana w przedszkolu ma ogromne znaczenie w procesie rozwoju dziecka, które to poznaje otaczający go
świat przede wszystkim za pomocą wrażeń wzrokowych, słuchowych i dotykowych. Działanie i praca z muzyką wspomaga prawidłowe myślenie, poznanie rzeczywistości oraz samego siebie.

Do walorów wychowawczych zalicza się zatem rozwijanie umiejętności słuchania, rozumienie własnej psychiki, obyczajów, warunków życia, kształtowanie kultury muzycznej, rozbudzanie zainteresowań i sympatii do ludzi.

Warto zauważyć także, że najłatwiejszym sposobem dotarcia do dziecka jest muzyka i dźwięki „podawane” w formie zabawy, która z kolei jest naturalną aktywnością podejmowaną przez dziecko. Taka opcja, wzbogacona o treści muzyczne staje się jeszcze bardziej atrakcyjna i wartościowa dla jego rozwoju. Dzięki temu, dzieci doskonalą swoje procesy poznawcze, kształtują zdolność koncentracji, pamięć muzyczną i motoryczną, rozwijają procesy hamowania i pobudzania. Przede wszystkim zabawa, ruch wraz z towarzyszącą im muzyką, korzystnie wpływają na prawidłowy rozwój fizyczny dziecka. W zabawach muzycznych stosowane powinny być nie tylko ćwiczenia ruchowe, ale także śpiew oraz gra na instrumentach.

TUS jest to grupowa forma pracy z osobami, które doświadczają trudności społecznych.
Podczas zajęć uczestnicy uczą się umiejętności społecznych niezbędnych w codziennym funkcjonowaniu, takich, jak:

• inicjowanie kontaktu z inną osobą,
• nawiązywanie relacji,
• samoregulacja,
• współdziałanie z innymi,
• rozumienie norm i zasad społecznych,
• rozumienie swoich emocji, odczytywanie emocji innych, właściwe reagowanie,
• rozwój wyobraźni,
• rozwój zainteresowań,
• samoświadomość, samodzielność.
  TUS przeznaczony jest dla dzieci, które mają trudności w sferze społeczno-emocjonalnej:
• problemy z komunikacją werbalną i niewerbalną,
• ograniczoną umiejętność zabawy,
• trudności w rozumieniu i stosowaniu norm i zasad,
• problem z odczytywaniem emocji,
• brak dystansu do obcych osób bądź dorosłych,
• impulsywność, problem z czekaniem na swoją kolej,
• problem w nawiązaniu i podtrzymywaniu relacji z rówieśnikami,
• zachowania agresywne,
• niską samoocena, brak wiary we własne możliwości,
• małą samodzielność w wykonywaniu zadań,
• niską odporność na porażki i szybkie wycofywanie się w ich obliczu.

ADOS-2 to obecnie najbardziej wiarygodne i uniwersalne narzędzie, które pozwala zbadać stopień nasilenia cech spektrum autyzmu. Badanie polega na podejmowaniu różnych interakcji z dzieckiem, w formie zabaw i dialogów, według ściśle przestrzeganego scenariusza. Dzięki temu jesteśmy w stanie ocenić, czy w zachowaniu dziecka pojawiają się trudności, np.:

• brak interakcji,
• schematyczność,
• trudność w komunikacji niewerbalnej.
  Każde zachowanie jest skrupulatnie opisywane i oceniane według kryteriów diagnostycznych. Dzięki temu rodzice otrzymują szczegółowy raport, opisujący zakres i nasilenie cech spektrum autyzmu. Raport ten dostarcza również informacji o mocnych i słabszych stronach dziecka, dzięki temu możemy lepiej zrozumieć jego potrzeby, oraz lepiej dobrać strategie terapeutyczne.
  Badanie narzędziem ADOS-2 stosuje się nie tylko do postawienia diagnozy, ale także do oceny postępów poczynionych w procesie terapeutycznym. Badanie można wykonywać co 6 miesięcy. Najmłodsze dzieci, które mogą być badane za pomocą ADOS-2 to dzieci od 12 miesiąca życia, które potrafią już chodzić i są w stanie poruszać się samodzielnie po gabinecie.
  Badanie ADOS-2 może być przeprowadzone tylko przez certyfikowanego diagnostę. Spotkanie z dzieckiem trwa około 60 minut.
  Dla lekarzy psychiatrów podejmujących ostateczną decyzję dot. diagnozy, raport badania ADOS-2 jest wiarygodną i rzetelną informacją na temat istniejących trudności dziecka.

Jak wygląda badanie?
1. Wywiad z Rodzicem
2. Badanie ADOS- 2
3. Omówienie i przekazanie wyniku badania ADOS-2

ADOS-2 jest narzędziem wystandaryzowanym– to oznacza, że każdy diagnosta kieruje
się tym samym scenariuszem i zestawem narzędzi – dzięki temu wynik badania jest
obiektywny, jednolity, przy jednoczesnym zminimalizowaniu subiektywnych wrażeń i
opinii osoby prowadzącej badanie.
Przed badaniem Rodzic wyraża zgodę na nagranie dziecka kamerą video. Nagranie to jest niezbędne do prawidłowego i rzetelnego przeprowadzenia badania.

• STW to program diagnostyczno-terapeutyczny, który łączy w sobie terapię widzenia ze stymulacją sensoryczną i słuchową. Autorką metody jest dr n.med Agnieszka Rosa (www.orticus.com)
  Podczas zajęć STW wykorzystywane są stymulatory i programy słuchowe, które pozwalają na lepszą integrację wzrokowo- słuchową; taka umiejętność stanowi podstawę uczenia się. Ćwiczenia wzrokowe są wykonywane zarówno w  pozycjach statycznych, jak i w ruchu, angażując do pracy układ przedsionkowy i proprioceptywny. Dzięki temu następuje właściwa integracja bodźców wzrokowych z pozostałymi zmysłami.
  Terapia przeznaczona jest dla dzieci, które mają:
• trudności szkolne (z nauką czytania, pisania, umiejętności matematycznych),
• obniżoną pamięcią wzrokową i słuchową oraz motoryczną,
• obniżoną koordynacją wzrokowo-ruchową,
• zaburzenia koncentracji uwagi,
• zaburzenia integracji sensorycznej,
• dysleksję,
• dyspraksję.

grupa wiekowa: 1,5 roku – 3 lata wraz z rodzicami/opiekunami
Są to jedyne zajęcia sensoryczne dla dzieci oparte na założeniach teorii integracji sensorycznej. Wyjątkowa zabawa stymulujaca 7 zmysłów, przede wszystkim skupiająca się na 3 podstawowych systemach zmysłowych. Twoje dziecko będzie doświadczało rozmaitych bodźców stymulujących jego rozwój i dostarczających doskonałej zabawy.

SMYKO – MULTISENSORYKA® są zajęciami o charakterze:

• Rozwojowym– wspierają całościowy rozwój dziecka.
• Profilaktycznym– zapobiegają powstawaniu deficytów sensorycznych – związanych z tzw. deprywacją sensoryczną (czyli zbyt małą ilością różnorodnych bodźców potrzebnych do prawidłowego rozwoju).
• Przesiewowym– prowadzący jest w stanie wstępnie określić profil sensoryczny dziecka- jeśli dziecko nadmiernie poszukuje lub konsekwentnie unika pewnych bodźców sensorycznych. Jest to pierwszy krok w celu wykrywania zaburzeń integracji sensorycznej.
• Edukacyjnym– rodzice i opiekunowie dowiadują się w jaki sposób prawidłowo stymulować zmysły maluszka poprzez proste aktywności i zabawę.
• Zabawowym – zajęcia odbywają się poprzez zabawę.
• Nastawionym na proces – a nie na efekt. Na zajęciach najważniejsza jest sama zabawa i doświadczanie, a nie wykonanie konkretnej pracy plastycznej czy zadania.
  Zajęcia odbywają się w grupach, rodzice/opiekunowie uczestniczą w nich razem z dzieckiem. Czas trwania: 50-60 minut.

Terapia Ręki i Stopy

ma na celu usprawnianie tzw. małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów dłoni i palców, jak również dostarczania wrażeń dotykowych i poznawania dzięki nim różnych kształtów, struktur materiałów oraz nabywanie umiejętności ich rozróżniania. Ale przede wszystkim służy do osiągnięcia samodzielności w podstawowych czynnościach życia codziennego.
Jeśli mamy sprawne ręce, potrafimy wykonać większość czynności, co sprawia, że jesteśmy dużo bardziej niezależni od innych osób nawet jeśli poruszamy się na wózku. Niewiele osób wie, jak ważna jest sprawność rąk w rozwoju mowy. Stymulacja dłoni pobudza bezpośrednio ośrodek w mózgu odpowiedzialny za dłonie, a pośrednio ośrodek ruchowy mowy. Wynika z tego, że warto pracować nad czuciem i sprawnością rąk w sytuacji kiedy występują problemy z mową u dzieci. Poza tym na dłoniach znajdują się receptory odpowiedzialne za wszystkie narządy ciała człowieka. Dlatego też ich sprawność ma ogromne znaczenie w funkcjonowaniu całego organizmu

• grupa wiekowa: 6-12 latWarsztaty twórcze z wykorzystaniem różnych technik plastycznych. Każde zajęcia to inna, wciągająca przygoda. Dzieci będą miały szansę uczyć się przez zabawę, otworzyć się na proces twórczy bez oceniania efektu końcowego, zapoznać się z ciekawymi technikami i przełamywać własne bariery. Nie boimy się pobrudzić i eksperymentować.

  Czas trwania zajęć: 70-90 minut

• Twórcze spotkanie rozwojowo-relaksacyjne dla dorosłych. Arteterapia łączy w sobie sztukę i psychologię. Pozwala uwolnić skrywane emocje, rozładować napięcie, przyjrzeć się swojemu wnętrzu wykorzystując do tego proces twórczy. Jeśli potrzebujesz na chwilę dać odpocząć swojej głowie i spędzić czas na wzmocnieniu się, zapraszam Cię na wieczór z arteterapią.Czas trwania zajęć: 70-90 minut. Podczas warsztatów jest możliwość zrobienia sobie kawy i mały poczęstunek.

  Prowadząca: Olga Zieleniewska-Góźdź
  Z wykształcenia jestem historykiem sztuki, wkrótce arteterapeutką (w trakcie studiów) i trenerem I stopnia Smyko-Multisensoryki, ale najwięcej uczy mnie kontakt z ludźmi. Prowadzę warsztaty kreatywne i rozwojowe pozwalające na swobodną ekspresję twórczą pozbawioną presji. Chcę wzmacniać w dzieciach i dorosłych ciekawość świata i wspierać ich rozwój przez pozytywne doświadczenia.